Maadwo!

Hier alweer een nieuw reisverslag, wordt iedereen er al gek van? Dit keer ons enerverende, interessante weekend in Sekondi en Busua. Veel plezier met lezen... of niet hahaha

Weekendje Sekondi/Busua (dag 11,12,13)

Dag 11:

Vandaag was vrijdag en we hadden vrij van werk zodat we vroeg op pad konden gaan. Vandaag gingen we namelijk naar Sekondi-Takoradi, een plaatsje ongeveer 6 uur reizen vanaf Senya Beraku. We hadden lekker ontbeten met pannekoeken en zijn toen rond 9 uur met de taxi naar Akoti Junction gegaan zodat we vanaf daar een trotro konden pakken richting Takoradi. Onderweg hebben we een aantal keren stilgestaan door file en politiecontroles. Ons “hotel” bleek nogal in the middle over nowhere te liggen en uiteindelijk waren we er rond half 4. Toen we aankwamen zag het er redelijk verlaten uit en waren we de enige gasten. Ze hebben ons de kamers laten zien en we konden kiezen waar we gingen slapen. Omdat er nog een ander Nederlands en Duits meisje onderweg waren hebben we even gewacht met kiezen tot dat zij er waren. De kamers zagen er gelukkig prima uit en hadden airconditioning, dus dat was fijn. Ondertussen hebben we wat gedronken en omdat we sinds het ontbijt niet meer hadden gegeten (op plantain chips na) hebben we ook een late lunch besteld toen Eva en Annika er waren. Er was niet echt service en we moesten steeds naar de medewerkers toelopen voor de kaart, het bestellen van eten, drinken etc. We hadden er geloof ik allemaal wel een beetje een raar gevoel bij en het was totaal niet wat we er van verwacht hadden. We hebben kaartspelletjes gedaan en nadat de medewerkers 3 keer bij ons waren geweest omdat ze niet snapten wat we wilden eten/omdat het er niet was, hebben we na meer dan 2 uur wachten ons eten gekregen. Het was dus inmiddels avondeten geworden en daar hadden we niet helemaal rekening mee gehouden. De pizza’s die we besteld hadden waren koud, keihard en niet te eten. Eva en Annika hadden rijst met ei en aangezien zij dat niet op konden hebben we daarvan meegegeten, dat was gelukkig wel lekker. De accommodatie had op het terrein geen licht dus zaten we met onze zaklampen aan een tafeltje op plastic stoeltjes. We zijn toen maar naar onze kamers gegaan aangezien niemand meer lekker zat. Het was al met al een beetje een teleurstelling. Na door m’n enkel te zijn gegaan en te zijn gevallen hebben we op onze kamer gelukkig nog wel een gezellig avondje gehad en hebben we Uno gespeeld. Daarna zijn we optijd gaan slapen want we hadden ondertussen voor de volgende nacht een andere accommodatie geboekt, morgen dus weer op pad! Ach, dit is Afrika moeten we maar denken!

Dag 12:

We hebben heerlijk geslapen en zijn rond half 8 gaan ontbijten. Nog zoiets grappigs, verblijf je met 5 personen bij een accommodatie waar ontbijt bij in zit. Krijg je ontbijt voor 2 personen omdat je 2 huisjes hebt, huh?! Maargoed, na het ontbijt snel afrekenen en op weg naar onze andere accommodatie. Dit natuurlijk niet geheel zonder problemen want dat was niet mogelijk dit weekend. Halverwege de route werden we ineens uit de trotro gezet. We stonden al een tijdje in de file en blijkbaar kwam dit door een omgekantelde vrachtwagen die de weg blokkeerde, we konden dus niet verder. Gelukkig was er een hele aardige, Ghanese vrouw die ons mee op sleeptouw nam. We moesten de weg verder vervolgen te voet. Het eerste stuk stond al het verkeer nog vast dus liepen we rustig langs alle vrachtwagens heen. Na een kilometer of 2 lopen zagen we de vrachtwagen die de weg blokkeerde. De hele lading, allemaal verschillende soorten stoffen voor kleding, lag verspreid over de weg. Het was twee richtingsverkeer op deze weg dus aan de andere kant van het ongeval stond ook alles vast, we moesten dus nog een stukje verder. Ik had het best wel zwaar met mijn conditie van een poffertje in de hitte, vooral omdat we niet wisten hoelang we nog moesten lopen. Op een gegeven moment sjeesden er allemaal vrachtwagens en motoren rakelings langs ons heen, waardoor het ook nog best gevaarlijk was om langs de weg te lopen. Na bijna 4 kilometer te hebben gelopen heeft de Ghanese vrouw een taxi voor ons aangehouden en die heeft ons afgezet bij het beach resort waar we dachten dat we heen moesten. Dit bleek de verkeerde te zijn met bijna de zelfde naam en toen hebben we nog een kwartier gelopen naar de goede accommodatie. Toen we daar aankwamen werden we gelijk super hartelijk ontvangen door de eigenaar van Busua Paradiso beach resort. Dit is een Ghanese vrouw die dit iets meer dan 1,5 jaar geleden heeft opgestart. Daarvoor heeft ze in Nederland gewoond omdat ze een Nederlandse man had. Haar man is 2 jaar geleden helaas overleden en haar kinderen wonen nog in Nederland, zij is toch teruggegaan naar Ghana maar komt nog een keer per jaar in Nederland. Het was een accommodatie met allemaal leuke zitjes en schommels en hangmatten aan de bomen. We hebben hier wat gedronken, geluncht en gerelaxt en zijn toen Busua ingegaan. Om bij het centrum te komen moesten we echter door een soort van sloppenwijk lopen. Zoals in een van mijn berichten op Facebook te lezen is vond ik dit echt verschrikkelijk. Ik voelde me zó schuldig en het was zó mensonterend hoe de bevolking daar leeft. Toch wel een beetje de cultuurshock ervaren denk ik...

Toen we weer terug waren bij ons verblijf en we contact hadden gehad met het thuisfront kregen we het avondeten geserveerd. Na het eten vroeg Gina, de eigenaresse, of we zin hadden in een filmavond want ze had een beamer. Daar hebben we natuurlijk geen nee op geantwoord en alle stoelen werden al de juiste kant op gedraaid. Met de beamer gericht op de witte muur hebben we in de buitenlucht, met een Ghanees biertje, de illegaal gedownloade film Adrift gekeken. Deze is in Nederland echt net in die bioscoop geweest en het was echt een mooie film. Na de film lekker gaan slapen want morgen moeten we nog zo’n 6 uur terugreizen naar Senya Beraku.

Dag 13:

Ik werd vanmorgen al super vroeg wakker en kon ook niet meer echt in slaap vallen. Na een heerlijke, verfrissende douche konden we gaan ontbijten. We hadden gisteravond al doorgegeven wat we graag wouden ontbijten en dus had ik heerlijke pannekoeken! Gina had ook versgeperst sinaasappelsap gemaakt en vers fruit bij de pannekoeken gedaan. Na het ontbijt hebben we nog wat foto’s gemaakt en met Gina gepraat, waarna we weer opweg naar huis zijn gegaan. Het duurde voor ons gevoel erg lang en we waren allemaal moe van een toch wel ‘interessant’ weekend met veel nieuwe ervaringen en indrukken. Na ongeveer 6 uur waren we weer terug bij Grace thuis. We hebben toen bijna gelijk avond gegeten en zijn lekker gaan chillen. Vanavond op tijd naar bed, klaar voor mijn laatste week werken op de outpatiënt department! Vanaf volgende week is de RCH aan de beurt.

Liefs Maud