Hoihoi!

Hier weer een reisverslag van alweer m’n vijfde week in Ghana. De tijd vliegt en over een maandje zit mijn tijd er hier al weer op!

Dag 28:

Vannacht echt vreselijk geslapen. Ten eerste voelde ik me nog steeds niet echt lekker en had ik hoofdpijn en een wagenziek gevoel. Ten tweede is de stroom de hele nacht uitgeweest waardoor het verschrikkelijk warm was op m’n kamer... en dit m’n hoofdpijn dus ook niet echt ten goede kwam. Alsnog ging om half 7 m’n wekker want er moest toch gewerkt worden. Deze week zou de hele week ik het teken staan van de mop up. Hierbij gaan ze de straten, wijken en communities van Senya in om met z’n allen moeders op te sporen, die nooit met hun kind naar het ziekenhuis komen voor vaccinaties en controle van bijvoorbeeld gewicht. De verschillende collega’s zijn verdeeld over de verschillende communities en op die manier hopen ze zoveel mogelijk vrouwen en kinderen te vinden. Ze weten van te voren niet waar ze moeten zoeken dus er wordt gewoon in het rond gevraagd waar kinderen onder de 5 jaar wonen. Daar gingen we dan heen en vroegen we de moeder om het groeiboekje, hierin worden namelijk ook de vaccinaties opgeschreven. Ontzettend veel kinderen liepen ofwel gigantisch achter op de vaccinaties of waren zelfs helemaal nog nooit ingeënt of gewogen. De beweegredenen hiervoor zijn verschillend maar ik heb gemerkt dat vooral het belang van de vaccinaties en het belang van controle van het gewicht niet bekend is bij de moeders. Er wordt dan tijdens zo’n mop up ook veel aandacht besteedt aan het geven van uitleg en voorlichting. Ik vind het jammer dat ik dit niet kan volgen want ik versta helaas nog geen Twi en Senya language. Ik ben inmiddels gepromoveerd van het tellen van baby’s naar het vaccineren van kinderen. Ik heb dan ook rond de 45 kinderen tussen 6 weken en 5 jaar mogen vaccineren vandaag. Echt heel erg leuk dat ik dit mocht doen. Het was voor mij namelijk de eerste keer dat ik kinderen heb gevaccineerd. Rond 12 uur werd het te warm en mocht ik lekker naar huis. Ik heb geluncht en daarna niet meer zoveel gedaan want ik voelde me nog steeds niet echt fit. Vanavond lekker op tijd slapen want morgen moet ik om 6 uur (!!) al aanwezig zijn op m’n werk. We hadden vandaag het probleem dat veel moeders al naar het strand waren om vis te halen en veel kinderen al naar school waren. Dit willen we morgen voor zijn dus gaan we extra vroeg op pad!

Dag 29:

Ik had met mijn collega Rahina afgesproken dat we allebei om 6 uur op de afdeling zouden zijn. Ik had het kunnen weten maar om 6 uur was er natuurlijk helemaal niemand. Rond half 7 kwam Rahina en zijn we op pad gegaan naar de Awutu community in Senya. We zijn weer op zoek gegaan naar kinderen die nog niet ingeënt waren. Vandaag heb ik weer zo’n 50 kinderen mogen inenten en waren we rond 11 uur weer terug bij het ziekenhuis. Daar was het echt heel druk en moest ik nog helpen met wegen en toen mocht ik voor de lunch gelukkig lekker naar huis. Vanmiddag hebben we eigenlijk lekker rustig aan gedaan. Ik heb onder het genot van wat Ghanese muziek m’n berg was weggewerkt en samen met Iris heb ik Nana van school opgehaald. Verder vooral lekker gechillt en een fotoshoot gedaan met kinderen die opeens door de poort kwamen lopen. Toen ik ‘s avonds heerlijk m’n koude bucket bath aan het doen was viel ineens de stroom uit. Ik stond echt als een randdebiel in die badkamer te graaien naar m’n emmer water die ik niet meer kon vinden. Uiteindelijk in het pikkedonker nog alle shampoo uit m’n haar kunnen spoelen (geloof ik). Gelukkig ging de stroom (en dus de ventilator) redelijk snel weer aan. Vanavond heb ik een kamergenootje want de ventilator op Iris’ kamer doet het niet, dus Iris slaapt tijdelijk op de plek van Lotte, super gezellig! We hebben nog lekker even gekletst en daarna ben ik in slaap gevallen!

Dag 30:

Vanmorgen moest ik om 7 uur op m’n afdeling zijn. Ik was iets later omdat ik m’n ontbijt nog niet op had, ik had echter geen haast want had verwacht dat m’n collega’s er toch nog niet zouden zijn. Kom ik om 10 over 7 de afdeling oplopen, het eerste wat ze zegt “heee hoe is het, wat ben je laat?”. Oké dan, ene oor in, andere weer uit en door. Naar mijn mening staan die 10 minuten niet echt in verhouding tot de drie kwartier die ik wel eens heb moeten wachten maar goed het zal wel. Ik ben toen met m’n twee collega’s snel vertrokken naar Alata, een arme community in Senya. Er was me van te voren al verteld dat het hier niet zo lekker rook en dat het er onhygiënisch was. Ik vind het hier nergens echt lekker ruiken en overal vrij onhygiënisch dus had hier niet zo’n ander beeld bij. Echter toen we de community inliepen snapte ik wel wat ze bedoelde. Het rook naar een mengsel van (verrotte) vis, uitwerpselen en eten. Overal zaten 100 vliegen op en de mensen zagen er ook echt niet fris uit. Gelukkig gingen wij op een plek zitten die een beetje afgeschermd was, een soort pleintje in het midden van de community. Daarna ging ik met één van m’n collega’s door de hele community lopen om mensen te vertellen dat we er waren en dat ze hun kinderen konden brengen om ze te laten wegen. We zijn helemaal naar beneden gelopen totdat we bij het strand waren. Daarna weer net zo leuk omhoog over alle rotsen en uitsteeksels in de aarde. Het was al een hele workout op zich en ik was om 8 uur ‘s ochtends al helemaal oververhit. Toen we weer op onze plek waren ben ik dan ook maar even in een stoel neergeploft. Deze viel van ellende bijna uit elkaar en ik was echt bang dat ik er doorheen zou zakken. Het duurde echt heel lang voordat er moeders en kinderen kwamen. Mijn collega’s zeiden al dat ze in deze community niet zo happig zijn op hulp of controle vanuit het ziekenhuis. Ik denk dat we van 7 tot 12 uur ongeveer 15 vrouwen en kinderen hebben gezien, dit is echt heel weinig. We hebben wel super leuke en interessante gesprekken met elkaar gehad over de verschillen tussen Ghana en Nederland. Ze schrokken zich rot van het salaris en ze waren helemaal verbaasd dat er in Nederland ook criminaliteit is. Om 12 uur ben ik naar huis gegaan om te lunchen en ik hoefde niet meer terug te komen. Iris en Paula moesten nog wel terug naar hun school want er was een grote sportdag van alle scholen in Senya. Ik heb toen besloten om mee te gaan en te gaan kijken. We hebben met z’n drieën Paula’s school aangemoedigd bij voetbal en volleybal, helaas mocht dit niet baten want ze hadden verloren. Uiteindelijk maar handbal gaan kijken waar we ook weer snel weg waren doordat we bedreigd werden door een psychisch gestoorde man. Die heeft me even een blauwe plek op m’n arm geknepen en me verteld dat hij me ging vermoorden.... was iets minder leuk. Na het incident zijn we snel naar huis gelopen want we waren er gelijk een beetje klaar mee. Thuis snel al het stof van ons af douchen en met z’n drieën naar Tom’s Garden gegaan om pizza te eten en wat te drinken. Het was uiteindelijk nog een hele gezellige avond! Morgen nog één dagje werken en dan heb ik al weer weekend.

Dag 31:

Vanmorgen moest ik me om 7 uur weer melden op m’n afdeling want we gingen weer een mop up doen. Dit keer was m’n collega weer te laat dus ben ik maar weer de vloer gaan schrobben. We zijn naar dezelfde community als gisteren gegaan om kinderen op te sporen die nog niet gevaccineerd zijn. De zon was vandaag gelukkig niet al te fel dus was het nog redelijk uit te houden. In de community waar we heen gingen waren veel vrouwen die hun kind niet wilden laten vaccineren. Daarnaast waren veel vrouwen al naar de zee om vis op te halen en waren ze dus niet thuis. Al met al hebben we nog een paar kinderen kunnen vaccineren en zijn we rond 12 uur terug gegaan naar het ziekenhuis. Daar heb ik nog gezien hoe een implanon met veel pijn en moeite werd verwijderd, super interessant om te zien. De rest van de middag mocht ik lekker thuis spenderen, echt fijn want ik was doodop. De stroom is uitgeweest van 11 tot 6 en het was dan ook echt weer lekker warm! Ik heb volgens mij ongeveer 5 ijsjes opgegeten in 3 uur tijd (en dan nog afvragen waarom ik hier puistjes krijg). We hebben de route voor morgen nog even uitgestippeld en rond 7 uur lag ik al in bed. Morgen gaan we tot en met maandag naar Hohoe, een plaatsje vlakbij het Volta meer. Hier zijn grote watervallen, een gebergte en een monkey sanctuary. Ik ga hier samen met Iris, Paula, Eva en Annika heen dus dat word vast weer heel gezellig!

Liefs Maud